Voedingssupplementen vervolg

Een van de grootste, oudste en bekendste producenten van voedingssupplementen, biedt er meer dan 300 aan. Van goede kwaliteit, maar niet goedkoop. Het innemen van een enkel supplement is weinig zinvol, omdat bij de ontelbare biochemische processen in het lichaam alleen de cel weet, welke producten specifiek zijn betrokken bij de diverse reacties. Zo zijn vrijwel alle verschillende B-vitamines betrokken bij de energievoorziening van iedere cel afzonderlijk.

Het vereist een grondige kennis van de diverse nutriënten en hun toepassingsgebieden, om te weten welke combinaties van voedingssupplementen, waarvoor, hoelang en in welke hoeveelheden moeten worden ingenomen. Het op goed geluk slikken van zomaar een aantal supplementen, is te vergelijken met een loterij. Bovendien ook nog eens onbetaalbaar in een land waar de kosten voor de Gezondheidszorg toch al vrijwel onbeheersbaar zijn geworden.

Het toedienen van bepaalde producten via het spijsverteringskanaal is verre van ideaal, daar waar het producten betreft die in het lichaam zelf zijn aangemaakt. Deze producten worden normaal vanuit de cel direct aan het bloed afgegeven. Dit soort stoffen kunnen niet zomaar worden blootgesteld aan maagzuur, maagdarmsappen, gal en alvleesklierproducten, bacteriën zonder eronder te lijden. Eiwitten worden in de darmen ontleed tot aminozuren. Zoals de antioxidanten glutathion en creatine, die opgebouwd zijn uit drie aminozuren (tripeptide), en L- Carnitine, opgebouwd uit twee aminozuren (dipeptide). Waardoor het maar de vraag is hoe hoog hun biologische beschikbaarheid is in het bloed (percentage dat in het bloed terechtkomt). Van een ander zeer belangrijk aminozuur, betrokken bij een honderdtal biochemische omzettingen in het lichaam, ligt deze beschikbaarheid tussen de vijf en tien procent.

Het innemen van een teveel aan voedingssupplementen geeft in het algemeen weinig tot geen schadelijke bijwerkingen omdat het gaat om natuurlijke stoffen, die het immuunsysteem als zodanig herkent en behandelt. Dit in tegenstelling tot de kunstmatige medicijnen, waarvan de veiligheid, zeker op de lange termijn, niet valt te garanderen.

De grote geleerden van de voedingsindustrieën gaan ervan uit, dat er in het dagelijkse dieet van de doorsnee mens, voldoende voedingsstoffen aanwezig zijn voor de instandhouding van een goede gezondheid. Zij waarschuwen zelfs tegen het overmatig gebruik van voedingsstoffen, terwijl het juist gaat om tekorten.

Alleen al in de sociaal minderbedeelde gezinnen, en dat zijn er waarschijnlijk veel meer dan zij veronderstellen, is het een utopie om een gezonde maaltijd op tafel te zetten. “An apple a day keeps the doctor away”, is voor de meeste van deze mensen een illusie. Laat staan een uitgebalanceerd dieet. Gewoon eten wat de pot schaft!

Zoiets als een “algemeen dagelijkse behoefte” klinkt goed, maar verschilt van persoon tot persoon en hangt nauw samen met de leeftijd, het milieu, de dagelijkse energiebehoefte, de lichamelijke activiteiten, de stofwisseling, de spijsvertering, het klimaat enzovoorts.

Men hoeft echt geen geleerde te zijn, om te zien wat er zoal ontbreekt aan de voedingsmoraal. De suikerverslaving, vooral de schuld van de voedingsindustrieën, die bijna alle voedingsmiddelen waar mogelijk, volstoppen met het zoete en goedkope fructose, een stof die de cellen niet kunnen verbranden, is daar een mooi voorbeeld van.

De Natuur overlaadt de mensheid met producten die onmisbaar en goed zijn voor de Gezondheid. We worden volledig en deskundig voorgelicht over gezonde eetgewoonten, door diëtisten en andere voedingsdeskundigen. Voedingsstoffen, in de vorm van voedingssupplementen van goede kwaliteit zijn volop voorradig, maar zijn te duur en voorlichting over het gebruik ervan of enige vorm van begeleiding vanuit de Overheid, ontbreken volledig.

Tekorten aan voedingsstoffen, zou in theorie niet nodig zijn. Evengoed is een chronisch tekort aan nutriënten de belangrijkste oorzaak van allerlei onverklaarbare ziekteverschijnselen als bijvoorbeeld welvaartsziekten. Het zijn nutriënten die onmisbaar zijn in de strijd tegen oxidatieve en nitrosatieve stress, tegen ontstekingen en voor het ontgiften van het organisme.

Bij tekorten aan nutriënten, is de enige afdoende remedie tegen daardoor ontstane, vaak niet te duiden ziekteverschijnselen, substitutie, vervanging. Symptomatische bestrijding met gepatenteerde medicijnen een kunstfout.

Een chronisch tekort aan nutriënten, leidt uiteindelijk tot een reeks vage, moeilijk te duiden gezondheidsklachten. Klachten van algemene aard. Niet verwonderlijk, omdat praktisch alle cellen van het lichaam erbij zijn betrokken.

Het zijn klachten over bijvoorbeeld chronische vermoeidheid, slaapklachten, gebrek aan eetlust, vitaliteit en energie. Ook moeilijk te duiden pijnklachten als hoofdpijn, maag en rugpijn. Klachten over sociale contacten op het werk en gebrek aan motivatie enzovoorts.

In eerste instantie, zal de huisarts dit soort klachten niet duiden als de gevolgen van chronische oxidatieve of nitrosatieve stress en zal eerder zoeken naar mogelijk falen van organen. De arts beschikt daartoe over een aantal diagnostische hulpmiddelen, zoals laboratoriumonderzoek. Gezocht wordt onder andere naar functiestoornissen van de lever, de nieren, de bijnieren, de schildklier, de alvleesklier, het bloed, de bloedsamenstelling, de hormoonhuishouding enzovoorts. Ook wordt eventueel onderzoek verricht naar veel voorkomende tekorten van een aantal mineralen en vitamines.

Het onderzoek naar tekorten van alle vitamines, mineralen, sporenelementen, aminozuren, vetzuren en een aantal anti oxidanten, kan worden uitgevoerd in speciaal daartoe uitgeruste laboratoria, maar vormt geen onderdeel van de normale routinehandelingen.

De allerbelangrijkste bron van het gehele scala aan voedingsstoffen, zou een gevarieerde inname zijn van voedingsmiddelen met een hoge voedingswaarde, zoals aanbevolen door voedingsdeskundigen. Daar mankeert het in de praktijk, om welke reden dan ook, nogal eens aan. Dat weet iedereen, behalve zij die het moeten weten.

Het aanvullen van voedingsstoffen, via voedingssupplementen, is geen sinecure en kan zeker niet worden overgelaten aan mensen die zelf voor voedseldeskundige of dokter willen spelen. Elke voedingsstof heeft zijn eigen, speciale invloed op de gezondheid. Slecht enkele stoffen zijn daardoor beroemd, zoals vitamine B een en de ziekte beriberi, of vitamine B3 en de huidziekte pellagra, vitamine B12 en pernicieuze anaemia, vitamine C en infectieziekten, of vitamine D en rachitis (Engelse ziekte). Belangrijker is het te weten, dat alle vitamines uit de B-serie van onmisbaar belang zijn in de stofwisseling van iedere cel apart. Het toedienen van adequate hoeveelheden van elke aparte vitamine B van de B-familie via voedingscapsules wordt alleen dan al een hele klus, laat staan in combinatie met een aantal andere stoffen.

En dat is de wijze waarop de natuur werkt: in combinaties van bijvoorbeeld meerdere aminozuren bij het ontgiften in leverfase een, of weer andere in leverfase twee, of weer andere in de ureumcyclus. Zo is er ook een groep glucogene aminozuren en een groep ketogene aminozuren. Die weer afhankelijk zijn van verschillende cofactoren en co-enzymen. Het toedienen van macronutriënten, hetzij van endogene of exogene oorsprong via voedingssupplementen, mislukt geheel of gedeeltelijk door de afbraak in de elementen. Het blootstellen van voedingsstoffen aan producten uit de maag, de darm, de gal en de alvleesklier en de wisselende zuurgraad kan de opname in het bloed en daarmee de biologische beschikbaarheid soms in hoge mate beperken. De toepassing van voedingssupplementen in geval van voedingsstof te kort, is derhalve gebonden aan een reeks beperkingen.

Voedingssupplementen zijn in principe een uitstekend alternatief voor de aanvulling van bepaalde nutriënten in geval van een geconstateerd tekort. Dat is een situatie die in principe, zo mogelijk voorkomen had moeten worden. Allereerst door een gezonde, verstandige leefwijze en volwaardig voeding.

Het slikken van voedingssupplementen ter preventie van voedingstekorten, nog steeds op aanwijzing van ter zake kundige, en bij voorkeur aan in principe gezonde mensen, is de beste indicatie voor toepassing van deze middelen. Er is een groot arsenaal van met name fytonutrienten, vitaminen, mineralen, sporenelementen en exogene antioxidanten die daarvoor in aanmerking komen.

Een ander verhaal wordt het, indien tekorten aan nutriënten gezondheidsklachten veroorzaken door chronische oxidatieve en nitrosatieve stress. Dan is het zaak om met kennis van alle nutriënten, en combinaties van nutriënten, hetzij in synergistisch of structureel verband, in relatie tot de ziektes of ziekteverschijnselen waarbij zij zijn betrokken, corrigerend op te treden.

Dat kan alleen indien de betrokken nutriënten worden toegediend per infusie en de infusen worden samengesteld volgens de regelen der kunst, door hen die daarvoor bevoegd en bekwaam zijn.

Dat betekent ook dat de samenstelling van dergelijke infusen strikt gericht moet zijn op de noden die behandeld moeten worden.

De grote voordelen van toediening per infuus is de snelle, gecontroleerde toepassing, de veiligheid en kwaliteit van de gebruikte middelen, de optimale biologische beschikbaarheid van de gebruikte nutriënten en de toepassing van macronutriënten en alle andere producten door het lichaam aangemaakt en na gesynthetiseerd in laboratoria.

In het volgende hoofdstuk wordt een overzicht gegeven van de indicatiegebieden en behandelmogelijkheden van de toediening van nutriënten per infuus.