Klimaathysterie

De planeet Aarde, onze Planeet, neemt in het Zonnestelsel een unieke plaats in. Voor zover bekend is het de enige plaats in dit stelsel waar Leven mogelijk is.

Menselijk leven is sterk temperatuur afhankelijk. De lichaamstemperatuur van de mens schommelt rondom de 37 graden Celsius. Temperaturen van boven de 44 Celsius graden zijn onverenigbaar met leven. De speelruimte naar beneden is ruimer, maar mag niet te lang duren.

Het menselijk organisme is wonderwel in staat en beschikt over een ongekend arsenaal van mogelijkheden om de lichaamstemperatuur rondom de 37 graden in evenwicht te houden. Zelfs onder de meest uitputtende zware lichamelijke arbeid.

Dat is de essentie van alle levensprocessen: het evenwicht bewaren of herstellen tussen tegengestelde levenskrachten. Tussen het ortho- en parasympatische zenuwstelsel, arbeid en rust, sympathie en verdedigingsfuncties, liefde en haat, honger en verzadiging enzovoorts.

De Zon is het centrum van een stelsel, waar acht planeten om heen draaien. Voor zover bekend is onze planeet de enige waarop de omstandigheden dermate gunstig zijn dat er Leven mogelijk is. Er zijn de juiste voedingsstoffen, mineralen en andere elementen, moleculen als CO2, O2 en H2O, of kooldioxide, zuurstof en water. Maar ook de juiste temperatuur. Daarvoor zorgt de zon, d.w.z. voor de aanvoer van warmte. Beslist niet voor de juiste temperatuur.

Het is een hemellichaam dat zich bevindt op bijna 150.000.000 km bij ons vandaan. In de kern bedraagt de temperatuur 15.000.000 graden Celsius, aan de oppervlakte nog steeds 6.000 graden Celsius.

Datzelfde hemellichaam beschijnt onze planeet al miljoenen jaren, 24 uur per etmaal, als een kip aan het spit. De Hemel zij dank zijn er voldoende natuurkrachten die de stralingskracht afremmen, anders was het allang met onze planeet gedaan.

De allerbelangrijkste factor die hierbij een rol speelt, is onze planeet zelf. Het is de “blauwe planeet”, zo genoemd naar de enorme hoeveelheden water die er zich op bevinden, als ijs, als water, of als waterdamp.

Het is deze enorme hoeveelheid water, die niet alleen 71% van het aardoppervlak beslaat, maar die ook nog eens in de Grote Oceanen diepten bereikt van meer dan tien kilometer, gevuld met ijskoud donker water, met temperaturen rond het vriespunt.

Het is deze watermassa, die de temperatuur op Aarde, door de tijden heen, tot vandaag de dag, in balans houdt. Binnen een enkele graad Celsius nauwkeurig. Dus ook temperatuursverhogingen. Waardoor ook, door wie ook veroorzaakt.

Zodanig dat er op deze planeet Leven mogelijk werd, en uiteindelijk zelfs menselijk leven. De homo sapiens, voorzien van een goed verstand, begiftigd met volop talent. Om met wijsheid en liefde te gebruiken. Niet om deze gaven te zien als een verdienste, een verworven eigenschap waarmee de verstandelijk minder begaafde medemens kan worden bespeeld. Noblesse oblige. “Adel verplicht”: kennis moet de mens dienen. In verkeerde handen (hoofden), leidt dit tot arrogantie en misbruik.

De menselijke kennis van alleen al de Oceanen, is relatief zeer beperkt. Het is voor 90% “terra incognita”, onbekend terrein. Pas sinds het Argo Project (rond de eeuw wisseling) worden systematisch metingen verricht door middel van zogenoemde boeien tot een diepte van maximaal 2 km diepte. Het streefgetal van 3000 boeien werd pas bereikt tijdens het seizoen 2006-2007. Ietwat vroeg om nu al conclusies te trekken.

Ook het resterende, niet door water bedekte gedeelte van de aardbol (29%), is voor het overgrote gedeelte ontoegankelijk, onbegaanbaar en onbewoonbaar, waardoor directe waarnemingen en metingen onmogelijk zijn.

Enige terughoudendheid bij het trekken van conclusies, zou daarom hierbij op zijn plaats zijn. Of wellicht enige twijfel, het begin van alle Wetenschap. Zo niet bij het IPCC, bij politici als Al Gore cum suis, bij de Overheden, bij de Verenigde Pers en overige Media. Zij weten en zijn daarom al op uitgebreide schaal begonnen aan de bouw van windmolen parken en zonnepanelen. Wat een oplossing! Wat een bezorgdheid! Toch mooi van al die wetenschappers! Enige toelichting lijkt evenwel zinvol.

P.S. Volgens de Groene Rekenkamer (januari 2006, Theo Richel), gaat het prima met de ijsberen op de Noordpool. Waren het er vijftig jaar geleden nog 8000-10.000, inmiddels varieert dit aantal tussen de 21.000 en 27.000.

Dat zielige beeld van die eenzame ijsbeer op een schots in smeltend water, doet het erg goed, maar is louter propaganda.

De Aarde is de enige planeet in ons Zonnestelsel waar Leven mogelijk is. De gemiddelde temperatuur wereldwijd ligt tussen de plus 15 en minus 18 graden Celsius.

Zonne-energie wordt door de Aarde omgezet in warmte. Een deel daarvan wordt opgenomen, een deel wordt als warmtestraling geretourneerd. Broeikasgassen als CH4 (methaan), CO2 (kooldioxide), N2O (distikstofoxide) en H2O (waterdamp), absorberen deze warmte en geven ze daarna geleidelijk, in alle richtingen, weer af. Dit vermogen wordt het “natuurlijk” broeikas effect genoemd. De gassen heten daarom ook broeikasgassen. Zonder dit effect was de Aarde 33 graden kouder.

Wanneer, om welke reden ook, de concentratie broeikasgassen in de troposfeer (de onderste laag van de atmosfeer) zou toenemen, dan stijgt daarmee ook de temperatuur op Aarde. Dit fenomeen wordt het “versterkt” broeikaseffect genoemd.

Een groot deel van de hedendaagse wetenschappers weet praktisch zeker, dat deze temperatuursverhoging wordt veroorzaakt door de sterk verhoogde uitstoot van CO2, een gas dat vrijkomt bij de verbranding van zogenoemde fossiele brandstoffen als steenkool, bruinkool, aardolie en aardgassen. Dit speelt al sinds het jaar 1850, het begin van de “industriële revolutie” en neemt alleen maar toe met de sindsdien steeds groter wordende energie behoefte, onder andere door een enorme toename van de wereldbevolking. Van 1.2 miljard in 1850 tot 7.6 miljard heden.

Een veel kleinere, maar zeker niet kwalitatieve minderheid, meent daarentegen, dat dit effect, in ieder geval mede, veroorzaakt wordt door natuurlijke fenomenen, zoals die altijd al, door de tijden heen, een rol hebben gespeeld bij klimaatveranderingen en dat de Natuur zeer wel in staat is om fluctuaties en variaties in het klimaat, zelf in evenwicht te houden.

De eerste groep, de zogenoemde “klimaat alarmisten” vindt, dat het in deze reeds vijf voor twaalf is en dat er zeer snel door de mens moet worden ingegrepen. Door per acuut voor de energievoorzieningen op Aarde over te schakelen op CO2 energie vrije bronnen als wind en zonne-energie.

De tweede groep, de zogenoemde “klimaatsceptici”, geloven eerder dar er genoeg aanwijzingen zijn, dat we historisch gezien, op weg zijn naar een koudere periode. Dat de mens, in zijn arrogantie, niet moet denken, dat hij door het inzetten van windmolens en zonnepanelen een kosmisch oer gebeuren kan bijsturen.

Een aantal problemen inzake dit heikele gebeuren in verband met de dynamiek van het klimaat op Aarde, vereist nadere bestudering.

Het aardoppervlak bestaat voor meer dan 70% uit water. Het landoppervlak is voor een groot deel onbegaanbaar en onbewoonbaar en bestaat voor het grootste deel uit woestijnen, waaronder Antarctica, een ijswoestijn met een oppervlakte van 14 miljoen km2, voor 95% bedekt met ijs. Verder uit toendra’s, steppen, savannen en hooggebergten. Slechts drie procent wordt bewoond door de helft van de wereldbevolking. Voornamelijk in de grote steden. De rest woont verspreidt vooral langs de kusten en rivieren.

De temperatuur stijging wereldwijd bedraagt slechts 0,9 graden Celsius over een periode van meer dan honderd jaar. Om een goed beeld te krijgen van de temperaturen op Aarde is een zeer moeilijke, vaak onmogelijke taak. Zie hier boven. Temperaturen liggen nooit vast en worden bepaald door allerlei lucht en oceaan stromingen. Bindende uitspraken over temperaturen op bepaalde plaatsen, zijn hierdoor uitermate riskant.

Alleen de Natuur slaagt erin, om de lichaamstemperatuur van alle mensen op aarde, feilloos op 37 graden Celsius te stabiliseren.

De laagste temperatuur op aarde tot nu ooit gemeten, is minus 92,2 graden Celsius. Dat was op het Fuji Ridge oost Antarctica Plateau (10-08-2010). Het onderzoekstation in Vostok, eveneens op de Zuidpool, mat in 1983 een temperatuur van 89,2 graden Celsius. Het Amundsen-Scott Zuidpoolstation mat in Juni 2012 een temperatuur van minus 82,8 graden Celsius. De koudste stad op aarde is Jakoetsk in Siberië, met een gemeten laagste temperatuur van minus 67,7 graden Celsius en is gebouwd op permafrost (zie volgende alinea). Het koudste dorp is Oimyakon, eveneens gelegen in Siberië, met een laagste temperatuur van minus 71 graden Celsius.

Permafrost is een fenomeen dat wordt waargenomen in bepaalde gebieden nabij de polen en in het hooggebergte, waarbij de ondergrond nooit helemaal ontdooit. Naar schatting gaat het om een oppervlakte van 20% van de aardse landmassa. ‘s Winters is de bodem aldaar tot op grote diepten bevroren. ‘s Zomers ontdooit de bovenste laag, de zogenoemde actieve laag. Afhankelijk van de plaatselijke weersomstandigheden van 60 tot 360cm diepte. In Barrow’s, Alaska, werd er een vierhonderd meter dikke permafrost laag gemeten.

De grootste zorgen van de huidige klimaat alarmisten zijn, dat met de wereldwijde temperatuurstijging, de permafrost verder gaat smelten, evenals het ijs van de poolkappen en de omliggende ijszeeën. Daarbij komen grote hoeveelheden broeikasgassen als CO2 en CH4 en H2O vrij, neemt de ijsmassa af en daarmee het vermogen om zonnestraling te reflecteren waardoor de temperatuur stijgt.

Wat stelt de Natuur daartegenover?

Om te beginnen bij de ijskappen van Antarctica en Groenland. Antarctica is een van de zeven continenten. Het beslaat een oppervlakte van 14.000.000 km2, ofwel tien procent van het totale aardoppervlak. Het is voor 95% bedekt met een ijslaag die een dikte heeft van minimaal 2200 meter, maar op zijn dikst 4776 meter bedraagt. Ter vergelijking: de oppervlakte van Canada bedraagt 9.985.000 km2, de Verenigde Staten 9.834.000 km2, China 9.597.000 km2, Europa 10.180.000 km2 en ten slotte Nederland met 41.543 km2. Groenland is het grootste eiland ter wereld, met een oppervlakte van 2.187.700 km2, ofwel vijftigmaal zo groot als Nederland. Het is voor omstreeks 85% bedekt met een ijslaag van gemiddeld 2000 meter, op zijn dikst 3000 meter.

Rondom deze gigantische hoeveelheden landijs (bevroren zoetwater), bevindt zich het zee-ijs (bevroren zoutwater). Boven de Noordpool drijft een ijsmassa met een oppervlakte van ongeveer 14.060.000 km2 in winter, die in de zomer smelt tot 5 miljoen km2. Volgens de klimaatalarmisten zouden deze ijsmassa’s al totaal verdwenen moeten zijn in de zomer (Al Gore, al in 2013). De ijszee rondom Antarctica is zomer en winter bevroren. In de zomer bedragen de temperaturen rondom het Antarctisch schiereiland tussen de minus 5 en plus 5 graden. En smelt het zee-ijs aldaar, tot meerdere glorie van fauna en flora. Sinds de satelliet waarnemingen groeide de oppervlakte van de ijszee rondom Antarctica tot meer dan 20 miljoen km2 in de winter van 2016. Tot aan de winter van februari 2017, toen er een vrijwel niet te verklaren kentering was ingetreden. Daarover meer.

Het aardoppervlak bestaat niet alleen voor meer dan 70% uit water, de Oceanen zijn ook nog eens zeer diep en vooral koud. Van de totale watervoorraad op aarde bevindt zich 97% in de Oceanen. Alleen een oppervlakkige laag zeewater wordt opgewarmd door de zon. Het gaat dan maar om een laag van tussen de 100 en 150 meter.

Twee honderd meter onder het wateroppervlak is het donker.

Evenals dat het zes maanden, tijdens de winters, donker is aan zowel de Noord als de Zuidpool, wegens afwezigheid van zonlicht.

Beneden de zogenoemde thermocline, een zone op omstreeks honderd meter diep, die twee waterlagen met verschillende temperaturen van elkaar scheidt, neemt de temperatuur naar beneden snel af. Deze oppervlakkige laag water kan, afhankelijk van zijn locatie, sterk variëren van minus 0 graden aan de polen tot omstreeks dertig graden aan de evenaar. In een overgangsfase tussen de 200 en 2000 meter diep, daalt de temperatuur al snel naar de diepzee waarden van minus 0.8 graden en plus 2 graden Celsius.

Het moge duidelijk zijn dat deze enorme watermassa een cruciale rol vervult bij de zeer gecompliceerde lucht en zeestromingen en de daarmee gepaard gaande klimaat en temperatuursveranderingen.

Met name de verschillende dieptes van deze Oceanen spelen een rol. De drie diepste Oceanen zijn gelegen rondom Antarctica, de meest onbewoonbare en ontoegankelijke plek op deze planeet.

Veruit de diepste plek in de Oceanen is de Marianentrog in de Grote Oceaan. Het is een kloof van 2500 km lang met een gemiddelde breedte van 70 km. De diepte bedraagt zeker 11.033 meter. De Atlantische Oceaan is 9.219 meter diep. De Indische Oceaan 7.455 meter.

Niet voor niets is Antarctica veruit de koudste plek op Aarde. Veel kouder dan de Noordpool. Die ligt midden in de Noordelijke IJszee, en is 5.624 meter diep. Zelfs Nederland, met een zeeklimaat en een Noordzee die tussen Engeland en de Hollandse kust nauwelijks 50 meter diep is, kent sinds de industriële revolutie talrijke koude periodes met zeer strenge winters, waarin grote rivieren als de Maas waren dicht gevroren, zodat het verkeer er overheen kon rijden en de Nederlandse kusten bedekt waren met stapels ijsschotsen.

Zolang de mens bestaat, omstreeks 200.000 jaar, heeft hij te maken gehad met extreme temperatuurswisselingen. In die periode overleefde hij o.a. de laatste ijstijd (110.000 tot 11.500 jaar geleden) en vanaf toen tot nu toe.

Voor zover we weten, vervult de planeet Aarde in het Zonnestelsel een buitengewoon uitzonderlijke rol. Het is de enige planeet waarop Leven mogelijk is. Dankzij de Zon. Dezelfde Zon die de andere planeten beschijnt, maar waar geen tekenen van leven te bespeuren zijn.

Het is kennelijk de planeet Aarde zelf, die in dit kosmisch oer gebeuren, over ongekende krachten beschikt die Leven aldaar mogelijk maken.

Men kan zich daarom afvragen of er Leven op Aarde is dankzij de Zon, of ondanks de Zon.

Al miljarden jaren beschijnt de Zon, ook wel de “Koperen Ploert” genoemd, 24 uur per etmaal genadeloos onze Planeet. Die gaf geen krimp en wist zelfs Leven op Aarde mogelijk te maken. Ook menselijk Leven.

Vooral dankzij drie moleculen: H2O, CO2 en O2. Maar in de eerste plaats dankzij H2O ofwel water, dat in al zijn aggregatie toestanden op Aarde aanwezig is: bevroren, vloeibaar of als damp.

Zeven en negentig procent van de totale water voorraad op aarde, bevindt zich in de Oceanen, het vruchtwater van de Planeet, de bron van alle leven op Aarde.

De Oceanen regelen de temperatuur door absorptie van overtollige warmte, waardoor ook veroorzaakt. Zoals de meedogenloze hitte van de Zon, of de warmte die vrijkomt bij vulkaan uitbarstingen op het land, of op de zeebodem, die getuigen van de helse temperaturen in de aardkern van 6000 graden Celsius.

Zij zorgen voor een gelijkmatige verdeling van de temperaturen in de Oceanen zelf, door een geniaal netwerk van zeestromingen alsmede door het op peil houden van de oceaantemperaturen door de onvoorstelbare buffercapaciteiten van de diepzee.

Zij absorberen het bio gas CO2 uit de lucht, waar algen en fytoplankton er suiker en zuurstof uit synthetiseren, waarmee alle organische structuren als bv. Het menselijk lichaam worden opgebouwd.

Daarna zorgen zij voor het transport en de distributie, zoals ook van de voedingsstoffen afkomstig van de zeebodem en de grote rivieren.

Nochtans worden deze parels aan het firmament, onze Oceanen, voortdurend bevuild en besmet door menselijke activiteiten en met name vanaf het jaar 1850: de opkomst van de grote industriële revolutie.

Die gaat samen met een steeds grotere behoeft aan energie, niet in het minst mede veroorzaak door een explosieve bevolkingsaanwas: van 1.2 miljard in 1850 tot 7.6 miljard nu.

Vanaf die tijd vooral, moet de Planeet het ontgelden: Wereldzeeën worden overspoeld met al hetgeen de mens niet meer nodig heeft, met alle chemische afval en ander soorten afval. Als plastics, waarvan er jaarlijks 8 miljard kilo in de oceanen terecht komt. Regenwouden en bossen worden gekapt. Volgens het WNF al de helft. De zeeën worden leeggevist. De aarde wordt niets ontziend geëxploiteerd. Niet alleen de zeeën, maar ook de bodem, het bodemwater, de ingeademde lucht worden verontreinigd. Het voedsel wordt genetisch gemanipuleerd, verliest zijn voedingswaarde, moderne medicijnen veroveren de wereld en maken een groot deel van de wereldbevolking van hen afhankelijk. Onbetaalbare medicijnen, die evengoed genoemd worden als derde belangrijkste doodsoorzaak in de westerse wereld enz.

Toch is dit alles slechts kinderspel vergeleken met de natuurramp die ons wacht, als we niet snel overstappen op CO2 vrije energie. Want na enkele duizenden jaren te zijn kort gehouden met de angst voor het vagevuur, de hel en de verdoemenis, wacht ons nu de zondvloed!

Veroorzaakt door de verhoogde uitstoot van CO2 en de temperatuur stijging van 0.9 graad Celsius in een periode van meer dan honderd jaar. Aldus het IPCC, een politiek economisch orgaan dat kennis inkoopt. En natuurlijk volgens de geleerde politicus Al Gore cum suis, de Verenigde Pers en praktisch alle Overheden op deze wereld. En natuurlijk door 97% van de klimaatgeleerden. Zo wordt althans beweerd. Quo Vadis?

De tijd is aangebroken dat onze unieke Planeet, na al die millennia, de strijd tegen de global warming van nog geen 0.9 graad Celsius sinds 1850, veroorzaakt nog wel door vooral een enkel molecuul, het CO2 dit keer, de strijd gaat verliezen: de Poolkappen smelten, evenals de ijs zeeën.

De zeespiegels stijgen onrustbarend, ons wacht een ongekende natuurramp. Wibnet.nl, (01-02-2017), vraagt zich vertwijfelt af wat er met de Aarde gebeurd, als het ijs gaat smelten. Een echt rampen scenario. Op korte termijn. Redt onze Planeet, voor het te laat is. De Hemel zij dank en geprezen zijn zij die oplossingen aandragen. Eigenlijk simpel: windmolens en zonnepanelen. CO2- vrije energie. Hier grijpt de mens in, waar de Natuur faalt! Hier leert de leerling de Grote Tovenaar een lesje.

Gelukkig zijn er ook andere geluiden! De mannen van de Groene Rekenkamer, toch ook geen kleine jongens, berekenen dat er zeker een temperatuurstijging van 5-10 graden Celsius nodig is, gedurende duizenden tot tienduizenden jaren, om het ijs op Aarde te laten smelten! Ook stellen zij dat de gletsjers op Antarctica en Groenland niet smelten, hooguit in landen als Oostenrijk en Zwitserland. En dan nog incidenteel.

Het is wellicht zinvol om de rigide standpunten en conclusies, geheel gefocust op een enkel molecuul, nader te onderzoeken. Mensen zijn kritischer geworden, gebruiken steeds meer hun gezond verstand en common sense.

Dat er door wie dan ook wordt beweerd, dat de stijging van de wereld temperatuur sinds 1850 van 0,9 graden Celsius, vooral is veroorzaakt door een verhoogde uitstoot van bio gas CO2, is moeilijk te begrijpen.

Alleen al door de zon werd er door de tijden heen, 24 uur per dag, een immense hoeveelheid hitte op de Aarde losgelaten. Evengoed ligt de gemiddelde temperatuur tussen de minus 18 en de plus 15 graden Celsius. Alle temperatuursveranderingen werden door de oceanen moeiteloos gecorrigeerd.

De Natuur kan er wat van! Nu ineens niet meer. Althans volgens de geleerden van het IPCC. Er moeten windmolens en zonnepanelen worden ingezet, om de mens voor een ernstige natuurramp te behoeden. Zonder dralen. Koste wat het kosten moet!

Waar ging het fout in de Natuur? Om te beginnen bij de oceaanstromingen. De Atlantische Golfstroom transporteert warm zeewater vanuit de Golf van Mexico via de Golf van Biskaje omhoog naar het Noorden, om daarna langs de kusten van West-Europa, ter hoogte van Noorwegen om te draaien naar het westen en om dan onder IJsland door, bij de Zuidpunt van Groenland, de diepte in te duiken. Wegens warmte verlies en sterk toegenomen zoutgehalte.

Een van de gevolgen van deze stroom is, dat het in Nantes (Frankrijk), s’ winters zacht weer oplevert, terwijl het in Quebec (Canada), gelegen op dezelfde breedte graad, vier maanden sneeuwt.

De warme Golfstroom gaat over in het North Atlantic Deepwater en gaat verder via de Atlantische Oceaan naar het zuiden, richting Antarctica, om vervolgens weer over te gaan in de Antarctische Oceaan of Antarctic Circumpolar Current. De grootste en sterkste zeestroming ter wereld, die oostwaarts om Antarctica stroomt tot op een diepte van omstreeks vier duizend meter. Door deze stroming, kan warmer Oceaanwater niet in de buurt van het Continent komen, waardoor het klimaat koud blijft.

De Noorse Zuidpool expeditie onder leiding van Prof. Olav Orheim (het Fimbul ijsproject), eind vorige eeuw, boorde gaten in diep drijfijs van honderden meters om de invloed van het onder het ijs liggende water op het ijs te bestuderen. Hij stuitte op een donkere laag ijskoud water. Volgens hem is het Antarctische bodemwater een stroom die tienmaal zo groot is als de Amazone, met een hoog zoutgehalte en met temperaturen onder nul (Seos- project.eu).

Bekende Oceaanstromingen langs de evenaar, die de temperatuur van de lucht mede bepalen zijn “El Nino” en “La Nina”, respectievelijk warme en koude oceaan stromingen.

Oceaan en luchtstromingen hangen nauw samen.

De polaire straalstroom op het Noordelijk Halfrond, is een zeer sterke wind met snelheden die kunnen variëren tussen de 100 en 350 km per uur. Het is een geofysisch effect dat wordt veroorzaakt door grote temperatuurverschillen tussen de Noordpool en de Evenaar. De baan die deze stroom volgt wordt beïnvloed door verschillen in luchtdruk tussen depressies boven IJsland en hogedruk boven de Azoren. Maatstaf voor deze verschillen is de Noord Atlantische Oscillatie index. Zijn deze verschillen hoog, dan is er sprake van een positieve index, die veelal samengaat met warme winters en zijn de verschillen laag, dan is de index negatief en volgen koude winters. In het laatste geval is de straalstroom minder actief. Het klimaat in Europa wordt hierdoor sterk beïnvloed.

De AMO ofwel Atlantische Multidecadale Oscillaties, betreffen de natuurlijke variaties in zeewater temperaturen van de Atlantische Oceaan. Met intervallen van tien tot tientallen jaren. Met grote invloed op het weer.

In een artikel op internet vraagt Klimaatgek.nl: Hoe zit het met de CO2 en de op warming van de Aarde? Aan de orde is onder andere de vraag, hoeveel van deze opwarming sinds 1979 kan worden toegeschreven aan natuurlijke oorzaken en hoeveel er gerelateerd is aan een verhoogde CO2 uitstoot. Een van de conclusies is, dat 50-65% hiervan wordt veroorzaakt door AMO.

Eveneens op internet: Nemokennislink.nl, 12-04- 2013, schrijft Marlies ter Voorde: De afgelopen tien jaar leek de opwarming van de Aarde te stokken. Toch is het broeikas effect niet uitgewerkt. De extra warmte werd opgenomen door de Oceanen. En iets verder: maar liefst 90% van de extra warmte komt in de Oceanen. Hoe is het mogelijk?!

Ook de invloed van de Zonnestraling kan periodiek voor grote temperatuurverschillen zorgen, al dan niet veroorzaakt door zonnevlekken. Hetzelfde geldt voor kosmische straling, of bv. de grootte van het gat in de Ozonlaag. Of over de invloed van Polaire wervels daarmee in verband. Over de vele vulkaanuitbarstingen op het land of op de zeebodem is nog maar weging bekend, maar ze getuigen wel van het feit dat de binnenste vloeibare aardkern een temperatuur kent van 6000 graden Celsius.

Al met al is de temperatuur een fenomeen, dat van vele factoren afhankelijk is. En ook heel moeilijk te bepalen, gezien het feit dat de Oceanen beneden de 2000 meter diep, voor 95% “terra incognito” zijn. Evengoed als trouwens het overgebleven landoppervlak, dat voor het grootste deel ontoegankelijk, onherbergzaam en onbewoonbaar is.

Zoals bijvoorbeeld de beide polen. Tot voor relatief kort geleden nog onbekend en tot vandaag de dag praktisch ontoegankelijk en zes maanden van het jaar in duisternis gehuld. Het waren ijzervreters als Amundsen, Peary en Scott die in het begin van de vorige eeuw als eersten het Noordpool gebied betraden. De eersten die daadwerkelijk de Noordpool bereikten, waren vier Russen onder leiding van Michael Somov, die op 19-04-1968 met een vliegtuig op de pool zijn geland. Het was een Canadees-Amerikaans team, onder leiding van Ralph Plaisted, dat als eerste de Noordpool bereikte over ijs (1968).

Sinds 1979 begon de “NASA” de Noordpool te onderzoeken met satellieten. Al in 2007 wist de Amerikaanse politicus Al Gore in zijn boek “An Inconvenient Truth” ons alles te vertellen over het smelten van ijskappen en ijszeeën op beide polen en over de natuurrampen die de mensheid daardoor te wachten stonden. Alles over de oorzaken en de gevolgen van de verhoogde uitstoot van het gas CO2 door de mens, met een wereld wijde stijging van de temperatuur als gevolg. En ten gevolge daarvan weer een natuurramp van ongekende proporties. Een zondvloed. Apocalypse now. Die alleen afgewend kan worden door op zeer korte termijn drastisch over te schakelen op CO2 vrije energie bronnen als wind en zonne-energie. Windmolens en zonnepanelen. Zijn beloning: de Nobelprijs voor de Vrede! De hele wereld achter zich. 97% van alle Wetenschappers. De Verenigde Wereld Pers. Zeer veel politici. Alle media. Nooit eerder vertoonde solidariteit. Te mooi om waar te zijn. Bijna verdacht. Een nadere beschouwing is wellicht zinvol.

Hoe denkt Nederland en met name Politiek den Haag, over dit heikele onderwerp?

Als er een land op de wereld zich zorgen zou moeten maken over het doem scenario dat door het IPCC geschetst wordt, is het Nederland. Als er een land in staat is om eventuele moeilijkheden op dit terrein het hoofd te bieden, is dat Nederland. Dat wil zeggen, Nederlandse Wetenschappers. Zij zijn het exclusief, niet de Politiek, die Nederland op het gebied van watersnoodrampen en overstromingen een enorm goede reputatie hebben bezorgd over de hele Wereld. Door b.v. de Deltawerken. Het zijn de mannen van de daad, met twee benen op de grond, of zo U wilt in de modder. Die handelen naar bevinden. Geen praatjesmakers.

Hoe denkt politiek Nederland over een en ander? Het orgaan “Milieu Centraal”, onder verantwoording van het Ministerie van Infra Structuur en Waterstaat, stelt ons van de klimaatverandering als volgt op de hoogte: Het klimaat verandert, doordat de temperatuur op Aarde stijgt. Dit komt omdat er steeds meer broeikasgassen als CO2 in de lucht komen. Wetenschappers zijn het er over eens dat de mens grotendeels verantwoordelijk is voor de opwarming van de Aarde. Het IPCC (het klimaat panel van de Verenigde Naties), waar duizenden wetenschappers van over de gehele wereld deel van uit maken, is het daarmee geheel eens.

Zo staan de zaken. Nederland, maak je maar op voor de bouw en installatie van windmolens tegen de prijs van gemiddeld €2.5 miljoen en van zonnepanelen van €7.8 duizend per gezin. Wat zegt u? Daar zijn ze alvast op voorhand mee begonnen? Het referendum is toch al afgeschaft.

Verder niet zeuren over de steeds stijgende kosten voor de Gezondheidszorg van €100 miljard per jaar, of over de stijgende ziektekosten. Mogen de verzekeraars soms ook wat verdienen? Of over de beheerders van de Pensioenfondsen. (€1400 miljard, jaarlijks met miljarden oplopend). U weet toch hoe laag de rente is? Niet dat wij zo stom waren om het geld op de bank te zetten hoor. Of over de verhoging van de btw. Op eerste levensbehoeften van 6 naar 9%. Of over terugbetaling van de in Groningen aangerichte schade gedurende zeker vijftig jaar. Die miljarden zijn alvast binnen en uitgegeven. Dat wordt moeilijk. De belasting op auto’s als btw. En de BPM is inderdaad hoog, uniek zelfs, en hoort de benzine prijs tot de hoogste in heel Europa. Niet mag worden vergeten dat het hier gaat om een luxe belasting! Er zijn genoeg andere vervoermiddelen. Verder moet iedereen maar begrijpen dat het afschaffen van de dividend belasting niet anders kan! Het moet! Wij weten waarom. Verder hebben wij wel andere zaken dan milieu aan ons hoofd in deze multiculturele samenleving. Wij vertrouwen op de internationale organen en die op ons, als Overheid. En op hun beurt vertrouwen de media weer op ons. Gezamenlijk maken wij uit wat u moet weten en wat niet. Wat dat is kunt u lezen in de media. Of kijk anders naar de televisie. Eet smakelijk. Het gaat steeds beter met ons land! En voor straks Welterusten!

Wordt vervolgd…