Klimaathysterie vervolg

Als het al waar is, zoals de klimaat alarmisten beweren, dat 97% van de wetenschappers het eens is met de eenzijdige, bloedarme en zielloze theorieën en conclusies van het IPCC, dan moet er helaas worden geconcludeerd dat het begrip “Wetenschapper” nog harder gedevalueerd is dan de Turkse Lira.

Het IPCC is een politiek- economisch orgaan, dat zijn kennis selectief moet inkopen, om hun ideeën en vooral oplossingen een wetenschappelijk cachet te geven. Zij hebben daarbij geen enkele behoefte aan tegenspraak. Dat beseffen ingehuurde wetenschappers ook: Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Vraag maar aan de wetenschappers die aan de hand lopen of liepen van de oorlogsindustrieën, de voedingsindustrieën en de farmaceutische industrieën.

Ook bij de plannen en oplossingen van het IPCC cum suis, wordt de indruk gewekt dat commerciële belangen een rol spelen, zodat die gaan prevaleren boven het belang en veiligheid van de mens. Zodat er dan sprake is van een “klimaat industrie”.

De grote denkers en wetenschappers zoals ik die nog ken, waren onafhankelijk, oprecht en vooral bewogen in hun handelen en denken: “l’Art pour l’Art”! Zelfs al hadden ze vaak geen tijd om te eten en droegen ze zonder het te weten twee verschillende schoenen.

Het waren mensen met passie, grote individualisten, eigenzinnig, vaak eenzaam, maar onstuitbaar in hun geloof. Rechtlijnig, geen draaiers, geen meelopers of meepraters, niet corrupt.

Het zijn mannen als Galileo Galilei, Spinoza, Erasmus, Freud, Semmelweiss, Ehrlich, Einstein, Fleming of in Nederland mannen als Boerhave, ir. Lely, van Leeuwenhoek. e.a.

De basis voor wetenschap is twijfel. Echte Wetenschappers zijn mensen die zorgvuldig formuleren, die zich behoedzaam en onder voorbehoud uitdrukken en conclusies trekken. Aan de hand van uitgebreid en langdurig onderzoek.

Zo niet de klimaatalarmisten: zij zijn met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid van hun gelijk overtuigd. Solidair in hun arrogantie.

Met behulp van machtige propagandamiddelen wordt de gemiddelde mens continu zolang geïntimideerd, gemanipuleerd, geïndoctrineerd en bewerkt, totdat hun doel is bereikt. Toegepaste massa psychologie.

Getuige het feit, dat mensen margarine zijn gaan prefereren boven roomboter, dat ze geloven dat onverzadigde oliën superieur zijn aan verzadigde dierlijke vetten, of dat moderne, kunstmatige, lichaamsvreemde en vooral gepatenteerde medicijnen gekwalificeerd mogen worden als geneesmiddel en natuurlijke voedingsstoffen niet.

Intussen worden land en zee volgebouwd met windmolens en zonnepanelen. Bezwaren of niet, effectief, haalbaar of niet, waar of niet waar, bewezen, betaalbaar of niet, alle protesten vergeefs.

Leve de vrijheid en democratie! In hoeverre wordt bepaald door de machtshebbers op deze planeet. Onze overheden aan de hand van internationale organisaties. De verenigde pers en aanverwante media weer aan de hand van overheden. Die weer gezamenlijk bepalen wat het volk mag weten en wat beter niet.

Ook al lijkt het inmiddels te laat, het blijft belangrijk wat andere prominente wetenschappers denken. Zoals bijvoorbeeld alleen al in Nederland!

Het is voor de klimaatalarmisten van wezenlijk belang om aan te tonen, dat het gas CO2 de hoofdoorzaak is van de global warming en de klimaatveranderingen. Want anders wordt het verhaal over de onontkomelijke terugdringing van dit gas ontkracht en daarmee de noodzaak om ter vervanging wind en zonne-energie in te zetten. (Lees windmolens en zonnepanelen). Dat wordt een kostbare zaak waarmee historisch grote bedragen gemoeid zijn, wellicht meer dan er is uitgegeven aan de ontwikkeling van de kunstmatige, lichaamsvreemde medicijnen in de afgelopen vijftig jaar, waar inmiddels een groot deel van de wereldbevolking afhankelijk van is.

De belangrijkste ondersteuning van hun stellingen is, dat het ijs op de Noord- en Zuidpool smelt en daarmee een sterke stijging van de zeespiegels veroorzaakt. Uiteraard door de verhoogde uitstoot van CO2.

De natuurkunde leert ons dat ijs bij een temperatuur van nul graden, overgaat in water.

Aangezien het meeste ijs op aarde zich bevindt rond de Zuidpool (90%), moeten we ons in eerste instantie daarop richten.

Antarctica is een ontoegankelijke ijswoestijn (ook voor wetenschappers, een enkele “die-hard” daargelaten), met een oppervlakte van 14.000.000 km2, voor 95% bedekt onder een dikke laag ijs die varieert van gemiddeld 2200 tot 4776 meter. De extreem koude, compleet donkere winters, die eind maart beginnen en eind september eindigen, kennen temperaturen van minus 40 tot minus 60 graden Celsius, die op kunnen lopen tot minus 93 graden Celsius, die ook in de poolzomer tussen de minus 20-40 graden liggen en ook aan de kusten van Antarctica ver onder het vriespunt blijven.

Een uitzondering daarop vormen de kusten rondom het schiereiland van dit continent. In de poolzomer variëren de temperaturen aldaar tussen de minus en plus 5 graden Celsius. Het gevolg is een explosie van leven onder pinguïns, walvissen, zeerobben, orka’s en andere vissoorten, als ook van algen, fytoplankton, krill, die door de stijging van de temperatuur en de overvloed aan voedingsstoffen afkomstig van de zeebodem, getransporteerd worden door de koudwaterstroom rond Antarctica.

En daarmee tevens een adembenemend mooi decor tevoorschijn toveren, getuigend van de schoonheid en het genie van de natuur. Weer eens een ander beeld van de gevolgen van smeltend ijs. Onovertrefbaar neergelegd in de documentaire van Sir Richard Atten borough met de toepasselijke naam “Frozen Planet”.

Ondertussen meldt het gezaghebbende IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change), dat de IJskap van Antarctica afneemt, door smeltende gletsjers veroorzaakt door het broeikaseffect. In een rapport uit 2013.

Volgens rapporteringen van de NASA, groeit daarentegen het landijs sterker dan het smelt. Dit aan de hand van satellietwaarnemingen. Volgens dit eveneens gezaghebbend instituut nam de hoeveelheid landijs in de periode 1992-2001 met 112 miljard ton toe en van 2003-2008 met 83 miljard ton toe. In dezelfde perioden ging de CO2 uitstoot gewoon door en nam waarschijnlijk zelfs toe. How’s that? Smelt moet dan het gevolg zijn!

Wat betreft het zee-ijs rondom Antarctica, brak de ijsgroei sinds de satelliet waarnemingen van 1979 alle records. Op 30 september 2014 meldt Reinout van den Born op Nemo-Kennislink, dat sinds de metingen van 35 jaar geleden, het oppervlakte van het zee-ijs aldaar is toegenomen tot meer dan 20.000.000 km2. Een soort gelijk bericht komt van de hand van Caroline Kraaijvanger. Op 5 juli 2016 vermeldt zij in “Scientas” dat de toename van het zee-ijs rond Antarctica in de periode 2000-2014 vertienvoudigd is. Ook zij spreekt over een oppervlakte van meer dan 20 miljoen km2 in het jaar 2013.

En dan meldt dezelfde Caroline Kraaijvanger, dat op 27 februari 2017 de oppervlakte van het zee-ijs nog slechts 2.13 miljoen km2 bedraagt. Het loopt dan tegen het einde van de poolzomer. Een afname van 18 miljoen km2. Groter dan het aardoppervlak van Rusland en Siberië samen. Volgens de smelttheorie moet daar een gigantische CO2 uitstoot tegenover staan. Niet dus. Dus toch een andere oorzaak voor de smelt! Of is er sprake van meetfouten of onvoldoende metingen.

Dit alles bij elkaar, maakt de rol die CO2 uitstoot bij dit hele ijsgebeuren in de laatste vijf en dertig jaar op de Zuidpool speelde, wel erg klein! Waarvan acte.

Van alle ijs op aarde, bevindt zich maar 10% op de Noordpool. Een groot verschil met de Zuidpool, waar zich de overige 90% bevindt. De temperaturen aldaar zijn dan ook veel lager. Een ander groot verschil ligt daarin, dat de enorme hoeveelheid ijs op de Noordpool, met een oppervlakte van 14.060.000 km2 in de winter, uit zee-ijs bestaat. Zee-ijs drijft, met als gevolg dat temperatuurverschillen in het zeewater kunnen leiden tot smelt van onderuit. Dit is uiteraard niet het geval bij landijs. De theorie dat warme oceaan stromingen het landijs van Antarctica zouden doen smelten, is derhalve niet aannemelijk. Hooguit aan de randen, de kusten, waar de temperaturen overigens ook in de zomer ver onder nul liggen.

Het landijs op Groenland heeft een oppervlakte van 2.100.000 km2, tegenover 14.000.000 km2 op Antarctica. De kans op smeltwater in de zomer, is daarom op de Noordpool groter dan op de Zuidpool.

Dat het zee-ijs in de zomer op de Noordpool daardoor harder smelt, ligt voor de hand en wordt dan ook door de satelliet waarnemingen van de NASA sinds 1979, bevestigd.

Hier is de invloed van de zon evident. Dat er nog andere factoren een rol spelen bij de hoogte van de temperatuur op de Noordpool was al eerder aan de orde. We bespraken de Atlantische Multi-decadale Oscillaties, (oceaan stromingen), de Noord Atlantische Oscillaties, (luchtcirculaties), de sterkte en richting van de polaire straalstroom, de polaire wervels, de Atlantische Golfstroom, de invloed van El Nino en La Nina en kosmische straling (Nicola Scarfati).

Als nu de gemiddelde wereld temperatuur de afgelopen 130 jaar met 0.9 graden Celsius stijgt, ligt de schuld hiervan voornamelijk bij de verhoogde CO2 uitstoot door menselijk handelen. Zeker weten, aldus de klimaatalarmisten.

Hoe zeker de alarmisten ook van hun zaak zijn, en hoe overtuigd ook van de oplossingen die ze aandragen, gelukkig zijn er ook nog andere geluiden en minder sombere berichten.

Zo schrijft David Rose in “the Mail on Sunday” d.d. 29-01-2012: “Forget global warning! It is cycle 25 (zon invloed), we need to worry about (and if NASA scientists are right, the Thames will be freezing over again).”

Nieuwe temperatuurgegevens tonen aan, dat de temperatuur op aarde al 15 jaar niet meer stijgt. Gebaseerd op waarnemingen van 30.000 meetstations en volgens Met Office en de University of East Anglia Climatic Research Unit.

Daaruit blijkt dat temperatuur stijging wereldwijd eindigde in het jaar 1997. Daar de invloed van de zon afneemt zal dit uiteindelijk leiden tot koele zomers en strenge winters en een daling van de temperatuur op Aarde.

De wereld kan weleens een stuk koeler worden in de komende vijftig jaar of langer, zegt de beroemde natuurkundige Henrik Svensmark, directeur van het Centrum voor Sun-Climate Research van het National Space Institute.

Volgens deze vooraanstaande Wetenschapper is het broeikasgas waterdamp in de troposfeer veel belangrijker dan het CO2 broeikas gas. Hij onderbouwt zijn theorieën geheel volgens de regelen der Kunst der Wetenschap. Daarbij staat hij niet alleen. Vooraanstaande, internationaal erkende wetenschappers als de Nederlandse emeritus hoogleraren Prof. Dr. Ir. Guus Berkhout en zijn collega eveneens emeritus hoogleraar Prof. Dr. Ir. Dick Thoenes delen zijn visie.

Prof. Thoenes behandelt in zijn boek Climate Change: “The Facts 2017”, vier hoofdthema’s het klimaat betreffende. Puur feitelijk, wetenschappelijk, zonder bangmakerij. Van de hand van Prof. Berkhout verschijnt op 08-06-2018 een verhelderende brochure “Climate thinking – Broadening the Horizons”, een uitgebalanceerd wetenschappelijk betoog over de klimaat problematiek.

Op Climategate.nl schrijft Hugo Matthijssen op 18-06-2018: CO2 is niet het belangrijkste broeikasgas en onderbouwt zijn mening voortreffelijk.

Op Klimaatgek.nl: “de broeikastheorie”, wordt eveneens in een zeer goed onderbouwd, wetenschappelijk verslag de ondergeschikte rol van het CO2 gas in verhouding tot waterdamp, aan de orde gesteld.

Prof. Judith Curry, van het Georgia Institue of Technology, geeft aan dat andere factoren dan CO2 een belangrijke rol spelen in de zestigjarige cyclus van de watertemperaturen in de Stille en Atlantische Oceaan. Die wisselen elkaar af van een koude periode tussen 1940 en 1970, een
warme periode tussen 1970 en 2008 en daarna weer naar koud in de Stille Oceaan. De Atlantische Oceaan zal snel volgen.

De Groene Rekenkamer maakt een studie van alle gletsjers op aarde. De vele honderd duizenden gletsjers zijn over het algemeen zich langzaam voortbewegende ijsrivieren, van hoog gelegen plaatsen van boven de sneeuwgrens naar omlaag. Gletsjers kunnen uitbreiden door sneeuwval, of zich terugtrekken door weinig sneeuwval of temperatuur stijging. Vele gletsjerexperts en andere wetenschappers geloven, dat de relatief warme, huidige periode, van slechts korte duur is.De meeste gletsjers bevinden zich op Antarctica en Groenland. Slechts zes procent ligt buiten het Poolgebied.

Om deze ijsmassa te laten smelten moet de temperatuur op aarde 5-10 graden stijgen gedurende duizenden tot tienduizenden jaren. De gletsjers op Antarctica en Groenland smelten niet. Nu niet en evenmin de komende jaren. Het laat de gletsjers “koud”, dat de temperatuur in de periode van 1850 tot 1940 met 0.6 graden C. is gestegen van minus 46 graden naar minus 45.4 graden Celsius. Een smeltende gletsjer is geen fenomeen van deze tijd, zoals blijkt uit de bestudering van de gletsjer “Lemon Creek” op Alaska. Die groeide gedurende de kleine ijstijd (1450-1850) maximaal, en trok zich vanaf 1759 drie kilometer terug. Lang voor de beweerde opwarming van de aarde door menselijke invloeden.

Op internet vermeldt JDreport.com een aantal interessante berichten. Op 10 december 2017: Arctisch zee-ijs groeit verder elk jaar en dit jaar is de groei sneller dan verwacht. Het zeeijs rond de Noordpool is sinds 2012 in oppervlakte met 1.8 miljoen km2 toegenomen (Notrickszone). De ijsgroei in oktober 2017, groeide gemiddeld met 94.200 km2 per dag. Dat lag 5.100 km2 hoger dan het dag gemiddelde van ijsgroei voor de maand.

In een interview met Elsevier, gaf klimaateconoom en IPCC-auteur Richard Tol toe, dat hij in september (2014) tegen eerstejaars studenten kon zeggen, dat de Aarde sinds hun geboorte niet warmer is geworden. Daarmee bevestigde hij alle onafhankelijke wetenschappelijke bevindingen, dat alle rondgebazuinde opwarming van de aarde, al 18 jaar niet meer bestaat.

Climategate.nl vermeldt op Internet soortgelijke berichten. Onder de titel: redde wie zich redden kan wordt bericht: het zee-ijs rond de Noordpool, met uitzondering van het jaar 2012, lijkt al vele jaren niet meer in oppervlakte af te nemen.

Het weekblad “Time” bericht over een publicatie in “Nature Geoscience”, waar een groei van het zee-ijs met 33% in 2013, en met 25% in 2014 wordt vermeld.

Klimaatgek.nl, fabels en feiten over het klimaat, geeft een uitermate deskundige uiteenzetting over fenomenen het klimaat betreffende, als respectievelijke feiten, opwarming, CO2, broeikastheorie, het drijfijs op de Noordpool en meer.

Climategate.nl, Het duurste bedrog uit de wereldgeschiedenis.

De theoloog Cornelis van den Berg, levert hieraan een gastbijdrage. Daaruit een alinea: Het is een lastig onderwerp, waarover eindeloos wordt gediscussieerd, waarbij gesmeten wordt met losse argumenten en contra argumenten. Verspilling van energie. Maar sinds kort is een Duitse video (met Nederlands ondertiteling) beschikbaar, waarin het verhaal over de klimaatverandering zodanig wordt verteld, dat het voor eenieder met een gezond verstand kan worden begrepen. Dit gebeurt aan de hand van bekende feiten, zonder de misleidende verpakking van beleidsmakers en zonder geknoei met modellen en daaraan gekoppelde waarschuwingen en dreigementen. (Klimawandel-Video, in drie delen).

Een ding in dit verhaal is zeker: sinds de industriële revolutie is het CO2 gehalte toegenomen van 280 PPM in 1850, tot 380 PPM in 2009. Een gehalte dat op een bepaald moment over de gehele wereld gelijk is.

Het andere broeikasgas waterdamp kent afhankelijk van de temperatuur en de daarmee samenhangende luchtvochtigheid tussen de 10.000 en 40.000 PPM. De CO2-concentratie is der halve constant en de waterdamp-concentratie sterk wisselend.

Als er een ding constant in beweging is en dus daarom nooit gelijk, is het de temperatuur, op geen enkel moment en op geen enkele plaats op aarde. Een groter tegenstelling is nauwelijks mogelijk.

De gemiddelde temperatuur op Aarde, kan aan het einde van de kleine ijstijd alleen maar stijgen en valt samen met de industriële revolutie (1850). Waardoor steeg de temperatuur nu?

Terwijl de stijging van de CO2 uitstoot samen hangt met de energiebehoefte en die weer met de bevolkingsaanwas, van 1.2 in 1850 naar 7.2 in 2009, vertoont de lijn die dit aangeeft een regelmatig stijgende lijn.

Om enige samenhang of lijn te ontdekken in de temperatuurswisselingen op Aarde, waardoor ook veroorzaakt, (oorzaken zijn er vele), is praktisch onbegonnen werk. Alleen al doordat het overgrote deel van de Oceanen “terra incognita” is, en het overblijvend landgedeelte ook weer onherbergzaam, ontoegankelijk of onleefbaar Waar metingen onmogelijk zijn. Waar geen mens ooit een stap heeft gezet. Waar men er tenslotte toch in slaagde om te komen tot een wereldwijde temperatuur stijging van 0.9 graden Celsius, vanaf 1850.

Daaruit hebben 97% van alle wetenschappers bij dit onderzoek betrokken geconcludeerd, dat het broeikasgas CO2, daarvoor met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid voor het grootste deel verantwoordelijk is, dus ook voor het smelten van de ijskappen en ijszeeën op zowel de Noord- als de Zuidpool. Een nog nooit eerder vertoonde solidariteit!

Niet alleen over de desastreuze gevolgen zijn ze het eens, maar vooral ook over de oplossing van het probleem: CO2 vrije energie, opgewekt door windmolens en zonnepanelen. Waar of niet waar, wel dan niet haalbaar, wel dan niet betaalbaar: We zijn maar alvast begonnen!

Het leggen van een direct verband tussen de toename van de CO2 uitstoot en de stijging van de wereldwijde temperatuur sinds 1850, is een zeer moeilijke zaak, behalve voor de klimaatalarmisten.

Dat de temperatuur op aarde aan grote verschillen onderhevig is, bewijzen de Glacialen en Inter Glacialen. Wij leven in een Interglaciaal tijdperk, maar waarschijnlijk aan het einde.

Sinds het laatste Glaciaal (11,5 duizend jaar geleden), steeg de temperatuur op Aarde, zij het met moeilijk voorspelbare horten en stoten.

Om niet te ver af te dwalen is het wellicht verstandig om te beginnen in de Middeleeuwse Warme Periode (MWP) (950-1250). Hoe warm weten we niet, maar aan de hand van de man die in het begin van de 18e eeuw systematisch gegevens verzamelde over temperatuur, luchtdruk, wind en neerslag, Nicolaus Cruquius, valt dit af te leiden.

Hij verrichte deze waarnemingen in de Kleine IJstijd (1450-1850). In een artikel van Nemo Kennislink, herfst in drie eeuwen, komt de gemiddelde herfst temperatuur in de laatste drie eeuwen aan de orde. Het blijkt dat de herfst van 2005, met een temperatuur van 12 graden Celsius, de eerste plaats als warmste ooit, moet delen met de jaren 1731, 1772 en 1795. In de Kleine IJstijd. Dan moet de temperatuur in de Middeleeuwse warmte periode toch duidelijk warmer zijn geweest. Warmer dan nu. En toch overleefden we! Zonder enige vorm van wetenschap van betekenis. Zonder windmolens en zonnepanelen.

Dat de ijsgroei op de Zuidpool, zowel wat betreft het zee- als het landijs, aanmerkelijk toenam in de afgelopen 35 jaren, zou volgens de alarmisten het gevolg moeten zijn van een verminderde CO2 uitstoot. Niet waar. Deze nam in die tijd gewoon toe in plaats van af.

Het zijn Nederlandse Wetenschappers, die vooral naar aanleiding van de watersnoodramp in 1953, het zogenoemde Deltaplan opstelden, dat uiteindelijk resulteerde in de inmiddels wereldberoemde Deltawerken. Geen mannen van woorden, maar van daden. Die anticipeerden aan de grilligheden van het klimaat in een land, waarvan een kwart onder het Normaal Amsterdams Peil ligt (26%). De zee ligt ongeveer 20 centimeter boven NAP.

Handelen naar bevinden in een land dat aan zee ligt. Aan zo’n plan wil iedereen meebetalen die daar woont. Hetzelfde geldt voor overstromingsgebieden. Vanuit de gehele wereld wordt de Nederlandse expertise te hulp geroepen. Grote hulde aan deze wetenschappers!

Natuurlijk zijn er meer dan landen genoeg, die ver boven het zeeniveau liggen en die aan allerlei mogelijke gevolgen van een dramatische stijging van het zeespiegel niveau geen last hebben.

Geen punt. Zeven en negentig procent van de klimaat wetenschappers is het eens met de conclusies van het IPCC. En vooral met de oplossingen. Dat op zich is al een historisch moment in de wereldgeschiedenis. In het algemeen zijn mensen, door de hele geschiedenis van de mensheid heen, bezig om elkaar te bestrijden en tegen te werken. Ten gevolge van echte en veronderstelde tegenstellingen. Het begon al met Abel en Kain, maar volgens anderen al veel langer.

Maar nu gaat het om wetenschappers. Grotere individualisten bestaan er niet veel. De echte Groten onder hen, worden veelal gedemoniseerd of worden pas erkend na hun dood. Van de doden niets dan goeds.

Maar dan is er nu eindelijk voor 97% solidariteit. Onder duizenden wetenschappers van over de hele wereld. Althans dat wordt door hen zelf beweerd. Ook door het IPCC zelf. Een machtig en bovenal rijk politiek orgaan. Met innige banden met de economie, zoals alle politieke organen.

Wat zij zelf niet hebben kopen ze. Kennis bijvoorbeeld.

Kennis die moet bewijzen dat hun theorieën en conclusies wetenschappelijk onderbouwd zijn. Kennis wordt daartoe selectief ingekocht. Wetenschappers genoeg die daaraan mee willen doen. Zoals ze al deden tijdens de twee wereldoorlogen en in de periode daarna, aan de wapenindustrie. En vervolgens daarna weer aan de voedings- en de farmaceutische industrieën. En dus nu weer aan de klimaatindustrie.

Alleen de bewering dat het getal 97% van de wetenschappers het met hen eens zouden zijn, is net zo arrogant als hun theorieën: zij zijn overal praktisch zeker van. Daarom zijn ze maar al vast begonnen met de massaproductie van hun windmolens. Don Quichotte had toch gelijk.

Dat getal van 97% komt gewoon uit de propaganda machine. Het machtige wapen waarmee politici steeds weer mensen bespelen en psychisch manipuleren en intimideren, zodanig dat ze zichzelf in oorlogen laten afslachten. “Gott mit Uns”! Of zich laten wijsmaken dat margarine beter is dan roomboter, dat cholesterol de oorzaak van alle ellende is, verzadigde vetten inferieur zijn aan onverzadigde vetten en dat kunstmatige medicijnen genezen en natuurproducten niet.

De basis van Wetenschap is twijfel, geen zekerheid. De wetenschappers waarmee ik te maken heb gehad, waren zorgvuldig denkende, formulerende mannen, die hun conclusies onder allerlei voorbehoud poneerden. Zonder arrogantie. Zonder minachting voor minder geleerden. Onafhankelijk. Zonder de handige, slimme jongens uit te hangen, zonder politiek-economische bijbedoelingen. Gewoon oprechte mensen. Zoals ook mijn niet echt wetenschappelijk gevormde leermeesters en opvoeders, die hun werk met hart en ziel uitvoerden en mij het verschil bijbrachten tussen verstand en wijsheid, echt en onecht, wahrheit und dichtung, soberheid en exhibitionisme, eerlijk en corrupt enz. Of b.v. de vaklieden van toen, met eerbied voor hun gereedschap. Zoals de timmerman, die de tandjes van zijn zaag aan het einde van de dag, zo zorgvuldig van links naar rechts bijstelde, dat er een speld moeiteloos van boven, tussen de tandjes door, naar beneden kon glijden. Liefde voor het vak. Eerbied. Ontzag.

Precies begrippen waaraan het diegenen ontbeerd, die mensen via allerlei misinformatie, dagelijks via de media voorbereiden op de offers die ze moeten brengen voor het behoud van de leefbaarheid op deze planeet. Zo niet, dan wacht ons de allang voorspelde Zondvloed. Na duizenden jaren van dreiging met het Vagevuur, de Hel en de Verdoemenis, nu dat weer. Massapsychologie op zijn smalst!

Dat terwijl het gas CO2, de gedoodverfde veroorzaker van alle ellende, nog niet eens het belangrijkste broeikasgas is. Dat is H2O, waterdamp. In droge, hete omstandigheden, zoals in de Sahara, stijgt de temperatuur overdag tot ongekende hoogte, om s’ nachts af te koelen tot rond het vries punt. Weg warmte. Waarom absorbeert CO2 de warmte niet? Omdat er geen H2O of waterdamp is. Alleen CO2.

De foto synthese zorgt voor leven op Aarde. Uit CO2 wordt door algen in de Oceanen en door regenwouden, bossen en planten, O2 ofwel zuurstof en suiker aangemaakt. Samen met een aantal mineralen en zonne-energie zijn alle levende organismen daaruit opgebouwd. Die bij verbranding of oxygenatie op hun beurt weer CO2, H2O en warmte produceren. Een kringloop. Daarvan wordt alleen CO2 door de alarmisten neergezet als de grote veroorzaker van de temperatuurstijging. Over de warmte productie en het belangrijkste broeikasgas waterdamp wordt niet gerept.

Een aantal zaken, aangaande de leefbaarheid van onze planeet, komen naast CO2 daarvoor zeker, zo niet eerder, in aanmerking:

• De onrustbarende stijging van de bevolkingsaanwas,
• De niet aflatende vervuiling van het milieu door toedoen van de mens,
• De vervuiling van de Oceanen en Rivieren, de Lucht en de Aarde,
• Het omkappen van bossen en regenwouden, de longen van deze wereld,
• De overbevissing,
• De overproductie van een groot aantal nutteloze producten,
• Het doordraaien van voedsel,
• De sponsoring van Universiteiten en Wetenschappers door de commercie,
• Het inperken van patenten op lichaamsvreemde medicijnen en het terugdringen van de onevenredig veel te hoge prijzen en kosten,
• De ongelijke beloningen van de werkende klasse en de vergoedingen van bestuurders, managers, commissarissen, leidinggevenden en noem maar op, die zij zichzelf toekennen,
• Een eerlijker verdeling van de aardse rijkdommen enz.

Blijft over een vraag die uitstijgt boven het probleem zelve:
Indien men er dan zo zeker van is dat het biogas CO2 de oorzaak is van alle ons te wachten staande milieurampen, is men er dan evenzeer zo zeker van, dat de aangedragen oplossingen wel afdoende zullen zijn. Dat de klimaatindustrie ons de verlossing brengt, met oplossingen die garant staan voor een enorm aantal nieuwe, kostbare, praktische problemen. Oplossingen die bovendien niet zullen leiden tot het beoogde doel, maar hooguit zouden kunnen bijdragen tot een niet wetenschappelijk bewezen probleem?

Als er dan een oplossing is die wel kan bijdragen aan een leefbare, schonere planeet is het de toepassing van veilige kernenergie, ook al wordt deze met afschuw door klimaatalarmisten afgewezen.

Vanwege argumenten, zoals veiligheid en de opslag van kernafval, die allang opgelost hadden kunnen zijn en in het niet vallen bij de problematiek van de aanmaak en opslag van een kernwapenpotentieel, voldoende om de gehele mensheid op Aarde uit te roeien. Als er slechts een fractie van de kennis, ervaring en tijd van de huidige kerngeleerden in de oplossing van het klimaatprobleem zou worden geïnvesteerd, dan zou de Wereld een betere toekomst hebben.

Daarin ligt de tragiek van het gehele klimaatprobleem. Niet in het wel of niet bestaan van het probleem zelf, maar in de aangedragen oplossingen door de klimaat alarmisten.

Door de starre, onverbiddelijke, fanatieke wijze waarop de klimaatalarmisten hun gelijk proberen te halen, maar bovenal door de wijze waarop zij de door hen aangedragen oplossingen aan de Wereld opleggen en reeds hebben gerealiseerd.

Rampen met kernenergie centrales als in Tsjernobyl in 1986, worden nog steeds gebruikt om de toepassing van kernenergie te demoniseren, terwijl het gaat om sterk verouderd materiaal en menselijk falen. Recenter is de ramp in Fukushima, ook weer gebruikt als afschrikwekkend voorbeeld.

Op 11 maart 2011, vond er in Japan een zeer zware zeebeving plaats, gevolgd door een enorme tsunami. In de buurt van de kerncentrale te Fukushima.

Sindsdien wordt er in de media gesproken over de kernramp van Fukushima. Dat de slachtoffers vielen ten gevolge van de zeebeving en de daaropvolgende tsunami wordt geheel naar de achtergrond gewerkt.

The “World Nucleair Association” verklaarde in oktober 2017, dar er geen sterfgevallen of gevallen van stralingsziekten door het nucleair ongeval zijn geweest. Pas zeven jaar na de kernramp, viel de eerste stralingsdode aan longkanker.

Doordat de kerncentrale evengoed beschadigd raakte, had dat mogelijk ernstige gevolgen kunnen hebben voor de Volksgezondheid. De genomen veiligheidsmaatregelen werden correct toegepast en zijn nog steeds van kracht. Bouw alleen geen kerncentrales in de buurt van, of in risico volle regio’s.

Het gebruik van kernenergie vandaag de dag, is alleszins verantwoord op de wijze zoals die al toegepast wordt in meerdere grote industrielanden.

Dat de toepassing van een nieuwe generatie IV-kernreactoren, waaronder de “CANDU”, ontwikkeld in Canada en in gebruik in bv. in Argentinië, China, India, Roemenië en Zuid-Korea, wordt tegengewerkt door de aanhangers van zonnepanelen en windmolens, is verklaarbaar.

Onder de landen waar kernenergie op grote schaal wordt toegepast behoren Canada, Frankrijk, India, de Verenigde Staten van Amerika, het Verenigd Koninkrijk, China en Rusland.

In het dagblad “Trouw”, op 24 Januari 2018, geeft Ir. Jan van Erp, lid van de American Nucleair Society, in een artikel “wij kunnen niet meer om kernenergie heen”, ons een zeer helder beeld van het waarom niet. En reikt ons met goed onderbouwde argumenten, de oplossing aan van de huidige energie crisis: kernenergie is goedkoper, schoner en vele malen effectiever dan de oplossing volgens het IPCC cum suis. En legt dan op een beschaafde manier uit, waarom de demonisering van kernenergie nergens op slaat.

In hetzelfde dagblad, maar dan op 8 februari, schrijft emeritus Prof. Dr. Jan Goudriaan, dat het tijd wordt dat Nederland zich bezint en voluit inzet op kernenergie. Op internet “groene kernenergie”, wordt een en ander besproken.

epiloog

Sinds het klimaat Verdrag van Kyoto, 21-03-1994, het Doha Amendement, de Parijs Conferentie van 12-12-2015 en niet te vergeten het boek van de politicus Al Gore (An Inconvenient Truth, 2006), zijn er in inmiddels jaren verstreken.

Sinds er in 1998 een eind gekomen is aan de zo gevreesde temperatuur stijging op onze planeet, terwijl typisch genoeg de CO2 uitstoot gewoon met de toegenomen energie behoefte is blijven stijgen, is een causaal verband tussen beide nog maar moeilijk te leggen.

Ook de pseudo wetenschapper Al Gore sloeg de plank flink mis met zijn voorspelling, dat het ijs van de Noordelijke IJszee in de zomer van 2013, geheel zou zijn weggesmolten.

Ook de paar hittegolven in Europa in 2018, koren op de molen van de klimaat alarmisten, vallen in het niet bij de temperaturen op hetzelfde moment op Antarctica, een continent met een oppervlakte van bijna anderhalf maal Europa, (14 miljoen km2 tegenover 10,18 miljoen km2), waar er in de poolwinter normaal gesproken temperaturen van tussen de -40 en -60 graden heersen, die kunnen oplopen naar -93 graden Celsius.

In dezelfde tijd groeit het Noordpool ijs weer gewoon aan. Het verschil met de Zuidpool is, dat 90% van het al het op de Aarde aanwezige ijs zich op de Zuidpool bevindt en dat het ijs aldaar landijs is terwijl het ijs op de Noordpool zeeijs is. Dus alle pijlen richten op de Noordpool, alarmisten!

Ondertussen wordt onze planeet volgebouwd met monsterlijke windmolens en zonnepanelen. Wat mensen met een gezond verstand en common sense en talrijke klimaatsceptici en andere Wetenschappers er ook van vinden. Hoezo Vrijheid en Democratie! Deze vlag dekt allang de lading niet meer. Gelukkig hebben we onze Brood en Spelen nog, a la het vertrouwde Romeinse recept. Mooie afleidingsmanoeuvres.

Den Haag, september 2018,

Matthijs Schoemacher