Homo Sapiens

Al hetgeen op deze aarde leeft en bloeit, is in staat te overleven op hetgeen de natuur te bieden heeft. Dat kunnen bizons in winters Canada, bij temperaturen van minus 40 graden Celsius, of kuddes zebra’s of gnoes in de droge steppen van Afrika bij 40 graden Celsius boven nul, of allerlei diersoorten in het Amazonegebied van Zuid-Amerika enzovoorts. Alle in goede gezondheid. 

Zo niet de Homo Sapiens, ook al zijn diens hersenen qua anatomie het meest verfijnd van alle diersoorten. De Duitse neuro-anatoom E. Brodmann (1909) onderscheidt in de menselijke cortex cerebri (hersenschors) twee en vijftig verschillende gebieden, de zogenoemde cyto-architectonische velden van Brodmann. Geniaal toch.

De denkende mens is inderdaad tot heel veel in staat. Hij ontworstelt zich aan zijn primitieve status, creëert zijn eigen taal en andere communicatiemiddelen, zijn eigen Cultuur, Kunsten en Wetenschappen van hoog niveau, technisch gezien van ongekende mogelijkheden. Een Wereld van overvloed, welvaart en geluk. Helaas. In plaats van een nieuwe Wereldorde met plaats voor wijsheid, verdraagzaamheid en wederzijds respect, ontstaat er na de Tweede Wereldoorlog een samenleving van honger, ziekte, ellende en strijd om de macht en geld, en ontstaat er bovendien een soort mens dat zich verheven voelt boven de Natuur en zijn eigen chemische “therapieën” ontwerpt, die vanwege hun lichaamsvreemde karakter het immuunsysteem niet helpen, maar eerder frustreren. Het woord “therapie” kan beter gereserveerd worden voor de producten die het lichaam zelf voortbrengt en daarmee de gezondheid beschermt, onderhoudt of herstelt.

In hetzelfde jaar 1909 ontdekte de eveneens Duitse arts Paul Ehrlich, bij zijn 606e experiment op proefdieren, een stof die in staat blijkt de verwekker van de geslachtsziekte “syfilis” te doden (Treponema pallidus). De fabrieksnaam luidt “Salvarsan”, afgeleid van “salve” (redding), “ar” van de werkzame stof arseen, en “san” van “sano” of (gezondheid). Het eerste chemotherapeuticum is geboren. Het doodt de verwekker, neemt de oorzaak weg en geneest de patiënt. Een causale therapie.
Er volgen vele jaren van experimenten op zoek naar chemotherapeutica met vergelijkbare resultaten, met wisselend succes. Met name voor de bestrijding van kanker werden grote inspanningen en opofferingen gevraagd van de onderzoekers (bijvoorbeeld in Nederland het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis).

Na de Tweede Wereldoorlog, met de opkomst van de grote industrieën als de farmaceutische en voedingsindustrieën, vinden er revolutionaire veranderingen plaats. Er worden nieuwe medicijnen ontdekt, waaronder zogenoemde cytostatica of celremmers, een doorbraak bij de kankerbehandeling. De Amerikaanse arts Ancel Keys introduceert zijn theorieën over ongezonde verzadigde vetten en schadelijk cholesterol (1958). Vooral vanaf die tijd doet de commercie zijn intrede. Het medicijn als handelsobject. Er volgt een explosieve groei van nieuwe medicijnen tegen kanker en voedingsmiddelen, gebaseerd op bovengenoemde ideeën. In chemische laboratoria worden vooral nieuwe medicijnen uitgedacht en ontworpen, die niet als zodanig in de vrije natuur mogen voorkomen. Het moeten unieke stoffen zijn, waarop patent kan worden aangevraagd. Als bij toepassing blijkt, dat niet alleen kankercellen, maar ook gezond weefsel wordt aangetast en dat bij toediening van deze stoffen het lichaam zich heftig verzet, wordt naarstig naar alternatieven gezocht. Daarbij wordt grote inventiviteit aan de dag gelegd. Er worden steeds nieuwe medicijnen bedacht en op vele manieren gecombineerd en gevarieerd om de bijwerkingen te reduceren. De medicijnberg groeit de pan uit.

Daarbij zijn gigantische bedragen aan ontwikkelings- en onderzoekskosten gemoeid, historisch gezien een absoluut record.

De uiteindelijke resultaten vallen na tientallen jaren experimenteren zwaar tegen, terwijl de effectiviteit en vooral de veiligheid van deze nieuwe medicijnen hevig wetenschappelijk ter discussie staan.

Niet in het minst, omdat deze middelen vooral de symptomen van de ziektes bestrijden, maar niet de oorzaken wegnemen. Maar ook omdat het kunstmatige, onnatuurlijke middelen zijn, lichaamsvreemd, zelfs lichaamsvijandig, die het immuunsysteem of overbelasten, of zelfs beschadigen. Daarnaast werkt de industrie ook nog eens pogingen, om de toepassing van natuurlijke producten als voedingsstoffen te bevorderen tegen en gooit deze te grabbel als voedingssupplement, terwijl diezelfde voedingsstoffen juist onmisbaar zijn voor het gezond functioneren van het menselijk immuunsysteem, sinds de eerste mens belast met de aanmaak van antistoffen tegen iedere lichaamsschadelijke molecuul of stof.

Terwijl de producenten van deze medicijnen inmiddels zijn opgeklommen tot de rijkste, grootste en machtigste industriëlen ter wereld en een groot deel van de wereldbevolking afhankelijk hebben gemaakt van hun producten. En geïnfiltreerd zijn in alle samenlevingen ter wereld. Van boven naar beneden.

 

De vraag aan mij rijst nu: waarom al deze artikelen, waarom al deze moeite, het is toch maar vechten tegen de bierkaai! Niet echt. Een groot deel van mijn volgers bestaat uit hooggekwalificeerde wetenschappers, vnl. artsen. Door mijn leeftijd en lange ervaring, kan ik alle tijd die mij nog rest in zetten voor een optimale Gezondheidszorg voor iedereen. De volgende vraag die mij bezighoudt is, waarom kudde dieren als bovengenoemd, die in verstandelijk als materieel opzicht vele malen minder bedeeld zijn dan de mens, wel in harmonie en gezondheid kunnen samenleven en de mens, ook een kuddedier, niet. Die ondanks zijn vele gaven en talenten, in een wereld van overvloeden en mogelijkheden, evengoed een wereld schept van honger, strijd, ellende en concurrentie, vooral veroorzaakt door een groep, die zichzelf tot elite hebben uitgeroepen, op macht beluste figuren. Die gezeten op de bok anderen de wagen laten trekken. Die denken dat zij met hun kunstmatige medicijnen, aangemaakt in hun laboratoria, superieur zijn aan het menselijke organisme, opgebouwd uit cellen, die stuk voor stuk, als biochemisch laboratorium, met hun producten een bron van gezondheid vormen. De Franse filosoof Jean Paul Sartre (1905 -1980) had ongetwijfeld deze groep lieden op het oog met zijn uitspraak “L’Enfer, c’est les autres”, de hel, dat zijn de anderen.

De machtshebbers van de diverse samenlevingen blinken vaak niet uit door mededogen voor hun onderdanen. Bezie de wereldsituatie. Diepe ellende, mooie praatjes. De meest ideale vorm van regeren is ogenschijnlijk de Democratie. Het volk heeft het voor het zeggen. Neem Nederland als voorbeeld. Eens in de vier jaar mag er gestemd worden. Het referendum wordt binnenkort afgeschaft. Daarna maakt de gekozen politicus de dienst uit. Veel ambitie voor het vak is er niet. Politici behoren dan ook niet, een enkele uitzondering daargelaten, tot de grote intelligentsia. Bij belangrijke beslissingen laten zij zich dan ook gaarne adviseren door hoge ambtenaren, met jarenlange ervaring op de betreffende Ministeries. Die maken in de praktijk veelal de dienst uit.

Hoe zit het met de Nederlandse Gezondheidszorg? Zorgelijk. Wat de voedingsadviezen betreft laat de regering zich voorlichten door de “Voedingsraad”, samengesteld uit hooggeleerde en zeergeleerde heren en dames. Op de een of andere manier hebben deze geleerden, samen met hun adepten (het Voedingscentrum, het Voedingsplein, de Hartstichting, Dokter-Dokter, Becel en anderen) een uitgesproken voorkeur voor de theorieën van de, wetenschappelijk bezien, onbenullige arts Ancel Keys. Terwijl deze ideeën toch allang zijn achterhaald, onder andere door Keys zelf! Ook de voedings- en farmaceutische industrieën hebben de ideeën van Keys vanaf het begin (1958) hartstochtelijk omhelst. De reden waarom is duidelijk. Evengoed blijven de Voedingsraad cum suis, in de media volhouden, tot op de dag van vandaag, dat verzadigde vetten minder goed zijn voor de gezondheid en dat cholesterol slecht is voor de bloedvaten. Leuk advies, de vraag is voor wie.

De belangrijkste taak van de Overheid zou moeten liggen in het beschermen van de belangen en het welzijn van hen, door wie ze in goed vertrouwen daartoe zijn verkozen. De Overheid is er immers voor de mensen en niet omgekeerd. Daarom zou de Gezondheidszorg de hoogste prioriteit moeten hebben en derhalve voor iedere Nederlander gratis moeten zijn. Zoals in landen als Engeland, Denemarken, Italië of Spanje. Volgens de World Health Organisation heeft Frankrijk de beste Gezondheidszorg ter Wereld en kent bijvoorbeeld nauwelijks wachttijden. In Nederland lopen de kosten van de Gezondheidszorg inmiddels op tot jaarlijks bijna € 100 miljard, op te brengen door de belastingbetaler. Bovendien betaalt iedere Nederlander ook een forse premie voor zijn eigen ziektekostenverzekering, een bedrag dat voor veel mensen nauwelijks is op te brengen. De Ziekteverzekeraars maken daarentegen behoorlijke winsten. Gezamenlijk reserveren zij daarvan jaarlijks € twee miljard en betalen zij hun bestuurders vorstelijke vergoedingen. Toch moeten de premies komende jaren weer stijgen, zoals is aangekondigd. De Overheid bezuinigde onlangs, waardoor 70.000 medewerkers in de ouderenzorg hun baan verloren. Medicijnen worden steeds duurder en soms onbetaalbaar. Daaraan moet iedere Nederlander bijdragen met een eigen risico van jaarlijks €350, terwijl voor bepaalde medicijnen de verzekerde zelf moet betalen. Mensen boven de 65 jaar verbruiken 45% van het totale medicijngebruik en slikken driemaal zoveel medicijnen als het gemiddelde. Voor 75- jarigen ligt dat op vijfmaal zoveel…