De menselijke kennis

Het wetenschappelijk-analytisch denkvermogen van de mens, is veruit superieur aan dat van alle overige levende wezens op aarde. In tegenstelling tot het dier, kon hij zich hiermee ontworstelen aan de extreme leef en weersomstandigheden van onze primitieve voorouders. Hij en zij ontwierpen hun eigen kleding, maakten hun wapens, bouwden huizen en vestingen en vergrootten hiermee steeds verder hun kansen op overleving.

Met ditzelfde denkvermogen wist men het vermogen tot communicatie uit te breiden met het spijkerschrift, later het alfabet, de boekdrukkunst en ontstonden er samenlevingen met modernere vormen van kunst, cultuur en het begin van wetenschappen.

Vanaf omstreeks 1860 is de samenleving drastisch gaan veranderen en verbeterde de kwaliteit van leven aanzienlijk.
Het nut van hygiëne werd ontdekt. Er kwam schoon drinkwater, rioleringen werden aangelegd en andere sanitaire voorzieningen, betere behuizing, verplicht onderwijs, sociale wetgeving en voorzieningen, universiteiten met vele disciplines, waaronder academische medische centra, het ontstaan van vele medische specialisaties, zoals microbiologie en biochemie, de uitvinding van vele vaccins, antibiotica, de grote verbeteringen op chirurgisch terrein, dank zij allerlei technische hulpmiddelen en bijvoorbeeld de radiologie en de anesthesiologie enz.

En dan komt het moment, zoals aan het einde van bijvoorbeeld de tweede Wereldoorlog, dat de tovenaarsleerling zich superieur gaat achten aan de natuurkrachten die hem voortbrachten. Dat het menselijk verstand zich onaantastbaar gaat wanen en er een kenniscultuur ontstaat die zich verre superieur acht boven alle andere bestaande waarden. Kennis wordt macht. Geld is al macht. Als kennis dan wordt opgekocht, is het hek van de dam.

Een generatie nieuwe machtshebbers is geboren.

Een generatie machtshebbers die niet meer inspeelt op angst, maar op mensen die genoeg hebben van honger, armoede, onderdrukking, werkeloosheid en smachten naar vrijheid, democratie, gelijkwaardigheid en gelijke behandeling en naar een betere levensstandaard.
Die een enorme achterstand hebben in te halen op alle terreinen van de samenleving, die nu eindelijk eens willen genieten van alle geneugten van een lang en gelukkig leven. Daarin kan worden voorzien. Allerlei industrieën werken op volle toeren om te voldoen aan alle behoeften en wensen, nieuwe behoeften worden gecreëerd. In deze zucht naar steeds sterker, sneller, hoger, beter, meer, ontgaat het veel mensen dat zij zijn beland in een onderlinge strijd om aanzien, belangrijkheid, superioriteit. Waarin zij in vele soorten competities tegen elkaar worden uitgespeeld.

Dat zij zijn beland in een wereld waarin alles draait om geld en macht. Een harde, zakelijke, onpersoonlijke wereld, ieder voor zich, God voor ons allen. Een wereld van klatergoud, illusies, humbug, plastic en beton, waar ze worden gek gemaakt en gehersenspoeld door alle vormen van reclame en propaganda die er voorhanden zijn.

Een wereld, waar geen plaats is voor minder ambitieuze, gewone mensen, die tevreden zijn met de dingen om zich heen, zoals vrouw, kinderen, een paar vrienden en vriendinnen, enig vertier en een baan die bij hen past. En voldoende te eten en drinken, een dak boven het hoofd en af en toe een omhelzing. Un peu d’ amour et d’ amitié. “All you need is love”.

Niet genoeg voor de machtigen onder ons: zij met te veel geld of zij die hun kennis verkopen aan de hoogste bieder.

De menselijke kennis is een groot goed, dat mensen in staat stelt om gezamenlijk een wereld op te bouwen die iedere sterveling uitzicht zou moeten bieden op een menswaardig bestaan. Democratie is een vorm van bestuur, waarbij de macht bij het volk ligt. Gebaseerd op vrijheid, gelijkheid, gelijkwaardigheid en zo mogelijk ook broederschap.
Dat laatste, ging volgens de bijbel al gelijk fout bij Abel en Kain.

Gelijkheid is in strijd met de feiten. Ieder mens is uniek, hetgeen blijkt uit de gelaatstrekken, de vingerafdrukken en het DNA-profiel. Eerder is het tegenover gestelde het geval, hetgeen al eerder werd aangegeven bij verschillen en tegenstellingen tussen mensen.
Gelijke behandeling is hierdoor alleen al een illusie.
Gelijkwaardigheid eveneens, als we alleen maar kijken naar de enorme verschillen in lonen en de salarissen van bestuurders.
Gelijke kansen bestaan al evenmin: niemand heeft zeggenschap over de keuze van zijn verwekkers, over de plaats waar, of de tijd waarin hij/zij ter wereld kwam, laat staan over het eigen geslacht, de talenten, de kleur van de huid of ogen, mooi of lelijk enz. enz.
Om over vrijheid al helemaal niet te spreken.

De democratische beginselen werden vanaf, in ons geval vanaf 1950, ernstig geschonden in een samenleving van machtspolitiek en corruptie, een samenleving zonder hart of ziel, van commercialisering, industrialisering en geleid door vele vormen van bestuur en bestuurders, allemaal rijkelijk beloond. Een samenleving, die op mensen die het echte werk moesten doen, neerkijkt.

Mensen die zijn gebonden aan vele voorschriften en regels en om iedere procent loonsverhoging moeten knokken.

Het is in deze samenleving, waarin het individu wordt zoet gehouden met allerlei illusies, en wordt verblind door de successen van anderen, een wereld vol afgunst, bedrog, competitie, wedijver, om tenslotte uitgeput door stress en moegestreden, het bijltje erbij neergooit. Teleurgesteld in zichzelf, in alles en iedereen, zonder toekomst, alleen maar mag gehoorzamen en zelf niets meer te vertellen heeft, verstikt in geboden en verboden, een enorme bureaucratie van voorschriften en regelgeving, uitgeperst als een citroen, keer op keer.

In deze vreugdeloze maatschappij wordt gezocht naar ontsnappingsmogelijkheden. Naar gelukssubstituten, de bekende verslavingsmiddelen. Of men decompenseert in een burn-out of een depressie of erger. Men wordt ziek van ellende en het vluchten.

Het is deze samenleving, die maar goed zestig jaar nodig had om een groot deel van de wereldbevolking afhankelijk te maken van medicijnen. Ter bestrijding van ziektes, die nog geen honderd jaar geleden vrijwel niet bestonden en nu de belangrijkste doodsoorzaken zijn.

Medicijnen, vooral symptoombestrijders, uitgedacht en gefabriceerd door farmaceutische industrieën, nu de rijkste industrieën ter wereld, maar die eveneens honderd jaar geleden nauwelijks iets voorstelden.

Leg dat maar eens uit!

Het zijn onze volksvertegenwoordigers, die dat kunnen! Nog geen goed jaar geleden gaf de toenmalige minister van Volksgezondheid, een bedrag van twee en een half miljoen euro uit aan een particuliere instelling, om de macht van de farmaceutische industrie te beperken. Een kind begrijpt dat het hier gaat om “water naar de zee dragen”. Wie controleert, wat er met dit weggegooide geld is gebeurd?

De Nederlandse Gezondheidszorg, ooit toonaangevend in de Wereld, verkeert in grote moeilijkheden. De kosten van deze zorg naderen in de komende jaren, de grens van honderd miljard euro per jaar!
De nieuwe minister van Volksgezondheid mag dan jong en talentvol zijn, hem wacht een zware taak, gezien ook zijn beperkte medische achtergrond en de weg vol voetangels en klemmen, die hem op dit Ministerie te wachten staat.

De zorgkosten, betaald door iedere Nederlander aan de Verzekeringsmaatschappijen, lopen jaarlijks op, waardoor steeds meer mensen de maandelijkse, veel te hoge premie, niet meer kunnen opbrengen. Ondanks de mooie praatjes van de Overheid.
In Engeland en Denemarken is de Gezondheidszorg vrijwel gratis en wordt betaald door de Overheid.

Volgens de World Health Organisation is de Gezondheidszorg in Franrijk de beste ter Wereld. Wachttijden komen daar niet voor. (Zie voor verdere informatie internet). In Zweden is een en ander anders geregeld, maar in ieder geval veel gunstiger dan hier. In Spanje heeft praktisch iedereen recht op gratis medische verzorging. Gezondheidszorg in Italië is gratis of heel goedkoop voor alle inwoners.

De beloningen voor werkers in de Gezondheidszorg vertonen belachelijk grote verschillen. Op internet, website fnvvoorzorg.nl: actiz50 ( 2016), wordt een overzicht gegeven van de top 50 bestuurders in de ouderenzorg:
tussen de €180.001,– en €287049,– per jaar.

Op internet, wordt een overzicht gegeven op website skipr.nl, aug.2009, van de top bruto jaarsalarissen van ziekenhuisbestuurders in loondienst:
tussen de €330.777,- en €645.807,-.

Hetzelfde geldt voor interim bestuurders, maar dan:
tussen de €400.948,- en €773.500,-

Het bruto maandsalaris voor gegradueerde verpleegkundigen:
Vanaf €2.302,04 – €3.222,47, na 20 jaar dienstverband.

Het bruto maandsalaris voor bachelor verpleegkundigen:
vanaf €2.487,47 – €3.779,13, na 20 jaar dienstverband.

Het bruto maandsalaris voor hoofdverpleegkundigen:
vanaf €3.108,07 – €4.024,19 na 20 jaar dienstverband.

“There is something rotten in the state of Denmark”, zei William Shakespeare. Tegenwoordig kunnen de woorden “in Denmark” beter worden vervangen door “in the World.” Nederland zeker niet uitgezonderd.

De bestuurder van een zorgorganisatie wordt vele malen beter beloond dan de vaak tientallen jaren werkervaring in de Gezondheidszorg van verpleegkundigen, zoals bijvoorbeeld de vroegere hoofdverpleegkundige – directrice, gepokt en gemazeld in de patiëntenzorg. Veelal dames met grote specifieke kennis van zaken en ervaring die hun gezag en autoriteit daarop konden baseren.

Het welzijnsniveau van bejaarden in zorginstellingen, staat heden ten dage volop ter discussie en is zelfs afhankelijk van vrijwilligershulp en andere vormen van liefdadigheid. Waar blijven toch die 95 miljard euro van het gezondheidsbudget?

De Wereld wordt al zo lang bestuurd en geregeerd, zonder merkbaar resultaat, door instanties op Wereldniveau, op Europees niveau, op Landelijk niveau, op Provinciaal niveau, op Stedelijk niveau op Wijkniveau. Al die bestuurders weer aangesteld door andere bestuurders, Raden van toezicht, Raden van commissarissen, Raden van bestuur, op hun beurt weer benoemd door andere voor het land zo belangrijke bestuurders. We stikken zo langzamerhand in de bureaucratie, de regelgeving, de praat en vergadercultuur. In de “kennis is macht” hype.
Het uiteindelijk resultaat is een vreugdeloze, liefdeloze, steriele, materialistische samenleving, waarin mensen worden geleefd en gebruikt en daarna worden afgedankt en zonder dank voor de bewezen diensten, ergens worden gestald.
Het is eigenlijk een brevet van onvermogen voor onze bestuurders, dat ouderen zelf een partij moeten vormen en zodoende voor hun bestaan moeten knokken, omdat de bestuurders van hun pensioenfondsen het zo moeilijk hebben.

Dezelfde bestuurders van een systeem, dat de grootste moeite heeft om een regering te vormen, door een idioot partijenstelsel veroorzaakt. Dat gelukkig tot stand kon komen, dankzij de hulp van een kleine, maar integere partij, die bovendien een minister op landbouw afleverde, die volledig op haar taak berekend is en het niet hoeft te hebben van een op politieke motieven gebaseerde benoeming. Dezelfde bestuurders, die een grote partij boycotten, die op volstrekt democratische wijze werd gekozen door mensen uit alle lagen van de bevolking, maar waarvan de leider door hen werd uitgemaakt voor “populist”. Dat is iemand die het woord en de gevoelens deelt met de zogenoemde gewone volk, mensen die geleid worden door “onderbuikgevoelens”. Een schandalige, denigrerende vergelijking, geuit door arrogante figuren, die blij mogen zijn dat er überhaupt nog gevoel bestaat, gevoelens waaruit zij zelf zijn voortgekomen.
Dezelfde bestuurders, die het echte en enige recht van alle deelnemers van de samenleving willen afschaffen, het Referendum, en op de zoveelste manier de democratie ten grave dragen.

Het belangrijkste recht dat de vrije mens bezit, is de “vrijheid van meningsuiting”. Nog veel belangrijker is het, om deze mening vooral met de grootst mogelijke omzichtigheid en reserves, alleen toe te vertrouwen aan intimi. De praktijk leert ons, dat het te vrij omgaan met dit recht, ook in ons land, leidt tot de dood of levenslang verlies van bewegingsvrijheid.
Ook de zogenoemde “vrije wil”, een veel gebruikt argument om mensen te manipuleren, berust op “wishfull thinking”. Vraag het diegenen die honger en dorst hebben en in grote armoede leven, al de gehandicapten, chronisch zieken, eenzamen, gevangenen, ter dood veroordeelden, de ontelbare slachtoffers van de strijd om de macht in oorlogen en andere, al dan niet, aangestoken brandhaarden, de vergeten ouderen en al de misbruikten door machtshebbers, diegenen die moeten leven in tentenkampen enz. enz.

Dit alles is nooit de bedoeling geweest van al die vrouwen, die het leven schonken aan hun nageslacht, ten koste van hun jeugd, hun schoonheid, zelfs van hun leven. Uit de meest oprechte, belangeloze liefde die er bestaat. Een liefde die alles geeft en niets neemt.

En dat hun liefste bezit daarna wordt opgeofferd in zinloze oorlogen, gevoerd door lieden die niets te bieden hebben dan valse beloften.

Die slechts nemen en niets geven dan ellende.
Sag mir wo die Blumen sind.

Het gaat best goed in Nederland! Maar voor wie?

De ons beloofde, betere wereld, van gelijke kansen voor iedereen, van vooruitgang en welvaart, is een utopie gebleken. Terwijl de prijs die hiervoor is betaald, onevenredig hoog is. Het is de toekomst van het kind die op het spel staat. In de huidige samenleving gaat het bovenal om het vergaren van kennis, om verstand. Hoge begaafdheid in die zin, heeft in deze samenleving veruit de voorkeur. Voor de vele overige gaven en talenten ons geschonken, is nog nauwelijks enige aandacht.
De twintigste eeuw, was de eeuw van het kind. Althans dat was wel de bedoeling. Het opvoedingsdoel was, om alle kwaliteiten, gaven en talenten van een kind, in volle omvang en vrijheid te ontplooien.
De talenten van hoofd, hart en hand.
In de een en twintigste eeuw is de Homo Ludens (de spelende mens, zie J. Huizinga), vrijwel geheel vervangen door de Homo Sapiens. (De kennende mens).
Het spelende kind wordt vervangen door een kind dat al op jonge leeftijd een computer in zijn handen geduwd krijgt. Een kind dat communiceert via de levenloze, vreugdeloze, steriele computer.
Of gezeten achter een andere zegening, de televisie, zit te kijken naar de meest idiote, verzonnen, wereldvreemde creaturen.
Is dát vooruitgang? Hoe hoog moet de prijs nog verder oplopen?
Misschien valt er nog wat te leren uit het verleden?